کتاب

در گسترهٔ بیکران هستی، آنجا که عدالت الهی با رحمت بیپایانش درهم میآمیزد، مفهومی به نام «شفاعت» زاده میشود؛ گوهری که همزمان ترس از کیفر را با امید به بخشایش در دل بندگان میآراماند. شفاعت، نه ابزاری برای گریز از مسئولیت، بلکه دریچهای است به سوی بازسازی رابطهٔ انسان با خالقش. این آموزه، که ریشه در ژرفای متون مقدس و سنتهای دینی دارد، همواره در مرکز توجه ادیان الهی قرار گرفته است. اما پرسش اینجاست: شفاعت چگونه میتواند همسو با عدالت خداوند تفسیر شود؟ و تفاوت برداشتها از این مفهوم در ادیان مختلف چه تأثیری بر باورهای مذهبی جوامع گذاشته است؟